หนังเดินเรื่องมาว่าคนสองคนที่ไม่รู้จักกันและใช้เวลาอยู่ด้วยกันประมาณ 7-8 วัน ซึ่งเป็นระยะของการไปทัวร์เกาหลีของพระเอก แต่เมื่อทั้งคู่มาตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันของชีวิต (อกหัก) จึงเข้าใจและดูแลกันอย่างมึนๆ แบบคนที่ไม่รู้จักชื่อกัน จนความผูกพันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ นั้นได้ก่อกำเนิดความรู้สึกบางอย่างขึ้น ความรู้สึกที่ทั้งคู่ไม่สามารถนิยามได้ว่ามันคืออะไร แต่มันเป็นความรู้สึกที่ดีที่ได้อยู่ด้วยกัน ทำอะไรๆ ด้วยกัน สามารถเป็นตัวตนเมื่ออยู่ต่อหน้ากันและกันได้

   จนเมื่อรักที่เคยผูกพันกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งเป็นเวลา 8 ปี ได้กลับมาอีกครั้ง พระเอกของเรื่องดูเหมือนกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น เพื่อลงเอยด้วยการแต่งงานตามที่พวกเขาตั้งใจไว้ แต่หนังจบให้คิดเอง โดยพระเอกมีโอกาสโทรเข้าไปปรึกษากับนักจัดรายการวิทยุที่นางเอกเคยแนะนำไว้พระเอกบอกว่า ตนเองไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ได้พยายามที่จะตามหา ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นยังอยู่ ในขณะที่นางเอกกำลังขับรถและฟังรายการนั้นอยู่พอดี น้ำตาไหลออกมาเมื่อได้ยินประโยคต่างๆ หนังปิดฉากด้วยพระเอกพยายามที่จะหาตัวนางเอกให้เจอ แม้ไม่รู้จักชื่อกันก็ตาม

    คำตอบของแต่ละคนอาจจะขึ้นกับหลากหลายเหตุผลแตกต่างกันไป แต่หัวใจสำคัญน่าจะอยู่ตรงที่ว่า ไม่ว่าจะ 8 ปี หรือ 8 วันของคุณนั้น เป็น “รักแท้” หรือเปล่า? อันนั้นสำคัญกว่าเยอะเลย

    รักแท้เป็นความรักที่เราทุกคนใฝ่หา และคำตอบที่เราพบคือเราพบรักแท้ในพระเจ้า เพราะพระเจ้าเป็นพระเจ้าที่เที่ยงแท้ และพระองค์เป็นพระเจ้าที่ให้รักแท้กับเราด้วยเช่นกัน เมื่อเราเจอรักแท้ในพระองค์ เราจะซึมซับและเข้าใจถึงพระประสงค์ของพระองค์ต่อชีวิตของเราด้วย ไม่ต้องอาศัยเวลามากหรือน้อย แต่เมื่อเราอยู่ในความรักของพระเจ้า เราเรียนรู้ที่จะติดตามพระองค์ ท้าทายตัวเองที่จะเป็นคนใหม่ ท้าทายตัวเองที่จะไม่อยู่ในวิสัยบาปเดิมๆ

   เพียงแต่เราเปิดใจ รับความรักของพระเจ้าเข้ามาในใจ สันติสุขจะท่วมท้นในจิตใจ เราสัมผัสได้ถึงความสุขลึกๆ ในใจที่ใครก็ไม่อาจจะให้กับเราได้ ทำให้เรามีกำลัง ยืนหยัดและเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆ ด้วยการพึ่งพาในกำลังและสติปัญญาที่มาจากพระเจ้า

   รักแท้ของเราที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้วหรือ 8 วันที่ผ่านมา สำคัญเพียงขอให้เรารักษารักนั้นไว้ให้อยู่กับเราตลอดไป